The Iraqi Cookbook


Lamees Ibrahim


[Φεβρουάριος 2015]


Μερικές φορές η κουζίνα ενός λαού είναι το καλύτερο μέσο για να τον κατανοήσεις. Η Lamees Ibrahim καταγράφει τις συνταγές μιας γαστρονομικής παράδοσης χιλιετηρίδων και χωρίς να το σκοπεύει, φωτίζει την κουλτούρα ενός πολύπαθου λαού, που δεκαετίες τώρα επισκιάζεται από διαμάχες, στερήσεις και φανατισμούς. Η κουζίνα του Ιράκ μοιάζει πολύ με τις υπόλοιπες κουζίνες της Ανατολής: γεμάτη αρώματα, ζωντάνια και ζέση. Όσοι έχουν εντρυφήσει στην ανατολίτικη γαστρονομία ξέρουν ότι, παρά την κοινή τους φιλοσοφία, κάθε μια από τις κουζίνες που την αποτελούν έχει το δικό της χαρακτήρα. Στην περίπτωση του Ιράκ που, ως Μεσοποταμία στην αρχαιότητα, υπήρξε κοιτίδα πολλών εξελιγμένων πολιτισμών, έχουμε να κάνουμε με μια κουζίνα ιδιαιτέρως πλούσια. Ο τόμος αυτός περιέχει το βασικό σκελετό της ιρακινής κουζίνας με μια πληθώρα συνταγών που καταλαμβάνουν όλες τις βασικές διατροφικές βαθμίδες. Μελιτζάνες, μπάμιες, φακές, κολοκυθάκια, σταφύλια και σύκα, ελαιόλαδο, μέλι και ταχίνι, φέτα, χαλούμι, κανέλλα και ρίγανη. Να μερικές από τις κυρίαρχες πρώτες ύλες της ιρακινής κουζίνας. Είναι βέβαιο πως όλα αυτά ηχούν οικεία και για την ιστορία, μπορεί οι Ιρακινοί να τιμούν τη γνωστή ανατολίτικη σπιρτάδα στη γεύση, όμως η κουζίνα τους είναι αισθητά ηπιότερη και προσιτή στον ουρανίσκο. Η δοκιμή θα αποζημιώσει. Η συγγραφέας επιλέγει να αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο kubba που, για τους γνώστες, δεν είναι άλλο από τις κυπριακές κούπες–αυτή η τηγανητή λιχουδιά είναι διαδεδομένη σε όλες τις γειτονικές χώρες της περιοχής. Γι' αυτό δίνει περί τις 15 παραλλαγές, όλες μια και μια, και όμοια μεταχειρίζεται και το τουρσί, που αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό του καθημερινού γεύματος. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, εύχεται κανείς οι διηγήσεις της συγγραφέως από τη ζωή της στη Βαγδάτη να ήταν περισσότερες, αλλά γρήγορα κι αυτό γίνεται λεπτομέρεια, καθώς ο αναγνώστης περνά στις συνταγές. Το μοναδικό του, ίσως, μειονέκτημα είναι ότι η Ibrahim δίνει τις συνταγές κατά το συνήθειο των γιαγιάδων μας, μαγείρευαν ‘με το μάτι’. Είναι δηλαδή κάπως γενικόλογες στην απόδοση, ώστε λογικά θα αφήσουν τους αρχάριους της κουζίνας με απορίες και μειωμένες πιθανότητες να αποδώσουν τα πιάτα σωστά. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, το ίδιο αυτό γεγονός αφήνει ασφαλή περιθώρια πειραματισμού, μια που, στην πραγματικότητα, εκείνο που ενδιαφέρει είναι η μετάδοση της λογικής της ιρακινής γαστρονομίας. Συνολικά, πρόκειται για ένα άξιο και από τα πολύ λίγα βιβλία που θα μπορέσει να βρει κανείς επάνω στην κουζίνα του Ιράκ.