Interactive menu


Πέντε περίπου χρόνια πριν, σε ένα ασιατικό εστιατόριο στο Λονδίνο, είχα την εμπειρία παρουσίασης μενού με διαδραστικό τρόπο. Όλη η επιφάνεια του τραπεζιού, με τη βοήθεια μιας ειδικής τεχνολογίας, αποτελούσε οθόνη αφής με πολλαπλές επιλογές. Κάποιες από αυτές, άσχετες με τη γαστρονομία, σου επέτρεπαν να καλέσεις ένα ταξί για να σε παραλάβει, να βρεις πληροφορίες στο χάρτη, να περιηγηθείς στα αξιοθέατα της πόλης, να παίξεις παιχνίδια με τον συνδαιτημόνα σου ή να αλλάξεις παραδείγματος χάριν, το φωτισμό του τραπεζιού σου. Αυτές θα τις αφήσω ασχολίαστες, γιατί δεν αφορούν το καθαυτό αντικείμενο που ήταν η παρουσίαση του μενού.

Μέσα από μια σειρά πολύ καλά επεξεργασμένων πληροφοριών, ενσωματωμένων σε λιτά, αλλά έξυπνα παρουσιασμένα κείμενα, παρέλαυναν μπροστά από τα ματιά σου τα υλικά, τα πιάτα που μπορούσες να επιλέξεις, καθώς και στοιχεία για τον τόπο προελεύσεώς τους, τις τεχνικές μαγειρέματος, τη διαδρομή τους στο χρόνο και ένα σωρό άλλες, τουλάχιστον ενδιαφέρουσες και διασκεδαστικές ιστορίες. Θεωρώ βέβαιο πως με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούνταν η αύξηση της κατανάλωσης στο εν λόγω κατάστημα, αλλά το εντυπωσιακό ήταν ότι το κοινό, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν νεαρής ηλικίας, κυριολεκτικά ρουφούσε τις πληροφορίες και μάλιστα, με ευχαρίστηση, εμπεδώνοντας σημαντικά στοιχεία της γαστρονομίας των χωρών που αντιπροσωπεύονταν.

Σκεπτόμουν τότε, και μοιράζομαι σήμερα μαζί σας, τη δυναμική που θα είχε κάτι αντίστοιχο αν θα εφαρμοζόταν με τρόπο πιο γενικευμένο. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο επισκέπτης – τουρίστας μιας περιοχής έχει πολύ περιορισμένη δυνατότητα στις λίγες μέρες που θα παραμείνει σε αυτή να εντρυφήσει στα γαστρονομικά πράγματα και μια τέτοια χείρα βοηθείας θα συνεισέφερε σημαντικά ιδίως στις περιπτώσεις που η κουζίνα αναφοράς δεν είναι η κουζίνα του τόπου διαμονής ή καταγωγής του, αλλά μια τρίτη, ξένη κουζίνα, με την οποία δεν έχει ιδιαίτερη επαφή. Σκεφτείτε έναν Κινέζο τουρίστα στην Ελλάδα και την επαφή που θα είχε με τα ελληνικά προϊόντα και συνταγές και πόσο θα τον βοηθούσε κάτι αντίστοιχο.

Ενώ μέχρι αυτό το σημείο όλα είναι στο μυαλό μου κατανοητά αυτό που προβληματίζει είναι ότι εκατομμύρια ευρώ δαπανηθήκαν μέσω προγραμμάτων στήριξης δράσεων που αφορούσαν την εστίαση και κανένα ουσιαστικά δεν αναφερόταν σε κάτι παρόμοιο. Δεν αρκεί απλώς να βγαίνει ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα. Τα κράτη οφείλουν να προετοιμάζουν τους λαούς στους οποίους απευθύνονται, να τους κατευθύνουν και να τους δίνουν ιδέες. Δεν είναι δυνατόν να περιμένεις τέτοιες δράσεις να υποστηρίζονται μεμονωμένα από προτάσεις που εισάγονται σε τέτοια προγράμματα. Και βέβαια το φαινόμενο δεν είναι μόνο Ελληνικό, θεωρώ ότι είναι παγκόσμιο.

Έτσι λοιπόν, στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών πακέτων στήριξης διαφόρων δραστηριοτήτων σίγουρα θα μπορούσε να έχει εφαρμογή και είναι απορίας άξιο γιατί δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Οι καινότομες τεχνολογίες και η αλματώδης ανάπτυξη του διαδικτύου δίνουν πρόσβαση ούτως ή άλλως σε μια εκτεταμένη σειρά πληροφοριών γύρω από την εστίαση των τόπων επίσκεψης ή διαμονής στον κάθε χρήστη και αυτό θα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Η μέχρι σήμερα άγνωστη πτυχή της αναζήτησης και της συλλογής στοιχείων πριν την επίσκεψη σε ένα εστιατόριο, για το εστιατόριο αυτό καθαυτό και για το μενού το οποίο αυτό παρουσιάζει, γίνεται κοινός τόπος για πολλούς. Η δε υπεργενικευμένη χρήση οπτικοαουστικών μέσων, όπως τα tablet και οι φορητοί υπολογιστές έχουν δημιουργήσει ήδη μια τεράστια ομάδα ανθρώπων αποτελούμενη από διάφορες ηλικίες, που κατέχουν και αποδέχονται τη χρήση τους και η οποία τείνει να γίνει συντριπτικά πλειοψηφική.

Αυτό που μέχρι σήμερα φάνταζε στα μάτια  πολλών και βεβαίως πολύ περισσότερο των παθιασμένων σεφ ως ανήκουστο, να περιληφθεί δηλαδή σε ένα οπτικοαουστικό μέσο παρουσίασης ένα μενού, κάθε άλλο παρά εκμαυλίζει την ποιότητα και στερεί από την ηδονή αποκαλύπτοντας την εικόνα πριν παρουσιαστεί το πιάτο μπροστά στα μάτια του πελάτη από το σερβιτόρο. Αντίθετα, επιτρέπει, ιδίως στην περίπτωση που η κουζίνα θεωρείται εξωτική για τον τόπο όπου παρουσιάζεται, την επαφή του πελάτη με τα υλικά και την απόκτηση ενός επιπέδου που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει και αυτό που παραγγέλνει και το λόγο για τον οποίο το πληρώνει και την τελική ποιότητα  που απολαμβάνει. Είναι καλό, αν όχι επιβεβλημένο, να προσαρμοζόμαστε με τις αλλαγές των καιρών. Ενώ οι καιροί έχουν προχωρήσει, τα μενού των εστιατορίων και η παρουσίασή τους μου φαίνεται στάσιμη, σαν να μην ακούει ή να μην βλέπει αυτά που συμβαίνουν γύρω της.